ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΚΟΛΩΝΙΕΣ ΣΤΑ ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ

Ρε παιδιά, ρε παιδιά, μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει τον λόγο που όταν μπαίνω σε λεωφορείο είναι σαν να μπαίνω στα Hondos Center? Γιατί τι καλύτερο πράγμα από το να μπαίνεις πρωί πρωί στο λεωφορείο για να πας στη δουλεία σου, και να βρωμάει όλο το λεωφορείο κολώνιες. κολώνιες ξυνές, λουλουδάτες, βαριές, ανδρικές γυναικείες.... Δεν είναι ανάγκη να βάζετε όλο το μπουκάλι....
Αμ'΄το άλλο γιατί κανένας δεν άνοιγει ένα παράθυρο? Να παίρνει λίγο αέρα το λεωφορείο...κατά τα άλλα όμως όλοι φοβούνται τη νέα γρίπη. Τις τελευταίες μέρες μπαίνεις φασκιωμένος στα λεοφωρεία γιατι έξω έχει ψύχρα, έχουν αυτά αναμένα στο φουλ τα καλοριφέρ και όλα τα παράθυρα κλειστά, άντε να αντέξεις μετά να κάνεις ολόκληρη τη διαδρομή με το λεωφορείο...
Για να δούμε θα άλλαξει τίποτα όταν με το καλό γίνει το μετρό ( σε κάποια χρόνια)? Αλλά μέχρι τότε ας αλλάξουμε αυτά που μπορούμε.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΜΑΝΟ ΧΑΤΖΙΔΑΚΗ ΣΤΟ ΠΛΑΤΟ

Ένα εκπληκτικό αφιέρωμα στο Μάνο Χατζιδάκη απο 3 καταπληκτικές φωνές και μία κιθάρα.

Ποιοτική μουσική, μοναδικές φωνές με τη συνοδεία μιας κιθάρας μας διασκέδασαν την Κυριακή 20 Δεκεμβρίου στη μουσική σκηνή Πλατό. Τα μοναδικά τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκη ερμηνεύτικαν αξιοπρεπέστατα από τα τρια παιδιά που τραγούδησαν. Και η αλήθεια είναι ότι είχα καιρό να ακούσω τόσο όμορφες φωνές.

Το αφιέρωμα θα επαναληφθεί στις 3 Ιανουαρίου 21.30 στη μουσική σκηνή Πλατό.

Αξίζει να τους ακούσετε.

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑΑΑ!!!!

Σταματήστε λοιπόν ανεύθυνοι οδηγοί να πάνετε 2 θέσεις ή και 3 και 4 στα πάρκινγκ. Είναι απίστευτο γιατί είμαι σίγουρη ότι οποιοσδήποτε από αυτούς που χθες το βράδυ έπιαναν 2 θέσεις στο πάρκινγκ του Cosmos, θα έβριζαν αν έβλεπαν τους εαυτούς τους . Λίγη συνείδηση ρε συνάνθρωποι.....

THE BEST BAND EVER

Πρόσφατα επισκέφτηκα τη μουσική σκηνή No Bar και είδα την απίστευτη μπάντα. Climactirians, βγαλμένοι κυριολεκτικά από την δεκαετία του 60, έπαιζαν από Beatles μέχρι το κορίτσι του Μάη και σε ταξίδευαν σε εκείνη την εποχή. Το μόνο που έλειπε, είναι οι μακρομαλλούσες χορεύτριες με τα χαιμαλιά "peace" και με τα μαντίλια, με τα στογγυλά μαύρα γυαλιά και τα παντελόνια καμπάνα.

Αξίζει αν τους πετύχετε πουθενά να καθήσετε οπωσδήποτε να τους ακούσετε!!!

ΠΑΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ...ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ

'Ετσι είναι λοιπόν... όλη η χώρα θα πάει στο εξωτερικό! Και γιατί όχι, γιατί να μην πάει κάποιος που έχει την οικονομική δυνατότητα να σπουδάσει στο εξωτερικό; Τα πανεπιστήμια εκεί έιναι εξαιρετικά, οι εγκαταστάσεις, τα μαθήματα, όλα τα εξτρα που προσφέρουν...και φυσικά η επαγγελματική αποκατάσταση. Είναι γεγονός πως άνθρωποι από τις επιχειρήσεις πηγαίνουν στα πανεπιστήμια και παρακολουθούν την πορεία και την εξέλιξη τους και στους καλούς προσφέρουν δουλειά. Εδώ τι γίνεται αφού τελειώσεις τις σπουδές σου; Πολύ πιθανό να ασχοληθείς με κάτι τελείως άσχετο ή να δουλεύεις μία ζωή και φυσικά ποτέ να μην ανταμείβεσαι δίκαια.

Για παράδειγμα μία μικρογραφία της μετέπειτα απασχόλησής σου είναι η πρακτική άσκηση (υποχρεωτική για αυτούς που προέρχονται από τα ΤΕΙ). Δουλεύεις 8 ώρες την ημέρα 5 μέρες την εβδομάδα μπορεί και 6 και δεν παίρνεις ούτε αυτά που ορίζει ο νόμος (κάπου κοντα στα 660€). Και μαθαίνεις, βέβαια, μαθαίνεις να βγάζει φωτοτυπίες, να κουβαλάς πράγματα, να ακούς τη βλακεία του καθενός και να μην μιλάς, να υπομένεις τα πάντα. Και έρχονται και σου λένε πως δυστυχώς έτσι είναι τα πράγματα και πως πρέπει να μάθεις να τα αντιμετωπίζεις, για αυτό είναι καλή η πρακτική. Πρέπει να μάθω δηλαδή να ανέχομαι μία ανυπόφορη κατάσταση... Ε όχι... θα φύγω λοιπόν να πάω στο εξωτερικό να δω μήπως όντως τελικά εκεί είναι καλύτερα τα πράγματα...Και άμα είναι και θέλουν να με κρατήσουν θα κάτσω....γιατί δεν πρέπει να συμβιβαζόμαστε με τα ασυμβίβαστα....γιατί δεν πρέπει να σκύβουμε το κεφάλι και να τα υπομένουμε όλα....πηγαίνουμε μπροστα ή ακόμα και δεξία και αριστερά, αλλά δεν καθόμαστε στάσιμοι....γιατί με κάτι που δεν μας ικανοποιεί δεν θα ήμαστε ποτέ χαρούμενοι και ποτέ δεν θα ευχαριστηθούμε τη ζωή μας.

Είμαι....Αγανακτησμένη

Σήμερα λοιπόν είμαι αγανακτησμένη... Τι κατάσταση είναι αυτή στην πόλη; Κάθε φορά που βρέχει επικρατεί πανικός. Τα λεωφορεία είναι γεμάτα , η κίνηση στο full και εγώ να κάνω σε 45 λεπτά μία διαδρομή 20λεπτου. Και να τα λεωφορεία μέσα στην μπίχλα που μπαίνουν όλοι με τις βρεγμένες ομπρέλες τους και σε κάνουν μούσκεμα.... Αμ' το  άλλο... αυτές τις φωτεινές επιγραφές που γράφουν τον αριθμό του λεωφορείου και δίπλα κάτι νούμερα που πηγαίνουν αντίστροφα τις έχουν βάλει κάποιοι καλοί άνθρωποι για να βλέπουν σε πόση ώρα έρχεται το επόμενο λεωφορείο. Μπορεί να μου πεί κάποιος γιατί ενώ σε δύο λέπτα έρχεται ένα λεοφωρείο που κάνει την ίδια σχεδον διαδρομή με το προηγούμενο, όλοι κοιτάζουν να μπουν και να τσαλαπατηθούν στο πρώτο. Για να μην αργήσουν δύο λεπτά;

ΕΛΕΟΣ.!!! ΚΟΣΜΕ ΣΥΝΤΟΝΙΣΟΥ!!!!!!

Ας αρχίσουμε λίγο να σκεφτόμαστε τους γύρω μας. Όχι κυρία μου να μην μπεις σε γεμάτο λεωφορείο με τις σακούλες από τη λαϊκή. Και εσείς αγαπητοί ηλικιωμένοι που θεωρείτε δεδομένο ότι όλοι πρέπει να σηκωθούν και να σας προσφέρουν μία θέση να μην κυκλοφορείτε τις ώρες αιχμής και να δυσκολεύετε την κατάσταση μόνο και μόνο επείδη δεν έχετε τίποτα άλλο να κάνετε και θέλετε να κάνετε βόλτα. Κατεβείτε μία ώρα αργότερα στο κέντρο που θα έχει χαλαρώσει ο κόσμος και εσεις θα είστε πιο άνετα και δεν θα υπάρχει τόσος συνοστισμός στα λεωφορεία.

Άντε σιγά σιγά να γινόμαστε Ευρώπη...