'Ετσι είναι λοιπόν... όλη η χώρα θα πάει στο εξωτερικό! Και γιατί όχι, γιατί να μην πάει κάποιος που έχει την οικονομική δυνατότητα να σπουδάσει στο εξωτερικό; Τα πανεπιστήμια εκεί έιναι εξαιρετικά, οι εγκαταστάσεις, τα μαθήματα, όλα τα εξτρα που προσφέρουν...και φυσικά η επαγγελματική αποκατάσταση. Είναι γεγονός πως άνθρωποι από τις επιχειρήσεις πηγαίνουν στα πανεπιστήμια και παρακολουθούν την πορεία και την εξέλιξη τους και στους καλούς προσφέρουν δουλειά. Εδώ τι γίνεται αφού τελειώσεις τις σπουδές σου; Πολύ πιθανό να ασχοληθείς με κάτι τελείως άσχετο ή να δουλεύεις μία ζωή και φυσικά ποτέ να μην ανταμείβεσαι δίκαια.
Για παράδειγμα μία μικρογραφία της μετέπειτα απασχόλησής σου είναι η πρακτική άσκηση (υποχρεωτική για αυτούς που προέρχονται από τα ΤΕΙ). Δουλεύεις 8 ώρες την ημέρα 5 μέρες την εβδομάδα μπορεί και 6 και δεν παίρνεις ούτε αυτά που ορίζει ο νόμος (κάπου κοντα στα 660€). Και μαθαίνεις, βέβαια, μαθαίνεις να βγάζει φωτοτυπίες, να κουβαλάς πράγματα, να ακούς τη βλακεία του καθενός και να μην μιλάς, να υπομένεις τα πάντα. Και έρχονται και σου λένε πως δυστυχώς έτσι είναι τα πράγματα και πως πρέπει να μάθεις να τα αντιμετωπίζεις, για αυτό είναι καλή η πρακτική. Πρέπει να μάθω δηλαδή να ανέχομαι μία ανυπόφορη κατάσταση... Ε όχι... θα φύγω λοιπόν να πάω στο εξωτερικό να δω μήπως όντως τελικά εκεί είναι καλύτερα τα πράγματα...Και άμα είναι και θέλουν να με κρατήσουν θα κάτσω....γιατί δεν πρέπει να συμβιβαζόμαστε με τα ασυμβίβαστα....γιατί δεν πρέπει να σκύβουμε το κεφάλι και να τα υπομένουμε όλα....πηγαίνουμε μπροστα ή ακόμα και δεξία και αριστερά, αλλά δεν καθόμαστε στάσιμοι....γιατί με κάτι που δεν μας ικανοποιεί δεν θα ήμαστε ποτέ χαρούμενοι και ποτέ δεν θα ευχαριστηθούμε τη ζωή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου